Έχω κάτι να σου πω

ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΜΑΘΩ ΝΑ ΠΕΤΑΣ Σ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΛΑΚΚΟΥΒΕΣ

Νοεμβρίου 30, 2017


  • Πιο δυνατά, μαμά! Κούνησέ με ακόμα πιο δυνατά. Βλέπεις τον ουρανό; Ως εκεί και ακόμα πιο πάνω. Θέλω ν᾽αγγίξω το ουράνιο τόξο και ν᾽αγκαλιάσω τα σύννεφα.”

Είναι δικός σου ο ουρανός, μάτια μου. Δικός σου ο κόσμος όλος. Ένας κόσμος που περιμένει να τον εξερευνήσεις με όλες σου τις αισθήσεις. Ένας κόσμος σκληρός, που δε φτιάχτηκε για παιδιά, μα καθόλου δεν μπορεί χωρίς αυτά. Στην πραγματικότητα, είμαστε εμείς που σας τον χαλάσαμε και τον γεμίσαμε με ασχήμια. Όχι, μην τον φοβηθείς, μήτε να δειλιάσεις. Δε χωράει ο φόβος στην παιδική ψυχή σου, γιατί δεν τον ξέρει. Μα, αν τύχει και τον συναντήσεις, κοίταξέ τον κατάματα και θα δεις πως είναι ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου που έμεινε μόνο του. Άπλωσέ του τα φτερά σου και πάρε τον αγκαλιά. Να τολμάς να πετάς! Θέλει ψυχή και τόλμη η ζωή. Να γελάς, γιατί το γέλιο σου μας κάνει να προσπαθούμε να γίνουμε όλα όσα αξίζεις. Να φοράς τα φτερά σου και να ρίχνεσαι με πάθος στα πάνω-κάτω της ζωής.

Εξερευνώντας την Μητρότητα

ΟΣΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Νοεμβρίου 29, 2017



Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώνεις στον κοντινό σου περίγυρο ότι πρόκειται να γίνεις μαμά, βομβαρδίζεσαι με ένα σωρό πληροφορίες, κάποιες αρκετά χρήσιμες, άλλες έρχονται απλά καλοπροαίρετα και άλλες με έντονο ενθουσιασμό για όλο αυτό που σε περιμένει. Κανείς ποτέ, όμως, δε θα σου μιλήσει για τις δυσκολίες. Θέλεις από ευγένεια, θέλεις επειδή εμείς οι μαμάδες έχουμε εφεύρει έναν σύγχρονο μηχανισμό επιβίωσης που διαγράφει τις δυσκολίες μόλις ξεπεραστούν, υπάρχουν πράγματα που αποκρύπτονται από τις μέλλουσες μαμάδες. Σα να έχουμε δημιουργήσει, εν αγνοία μας, έναν άγνωστο κανόνα, ο οποίος εδώ που τα λέμε, έτσι και παραβιαστεί, είναι σα να ανοίγεις το κουτί της πανδώρας.

Έχω κάτι να σου πω

ΚΥΡΙΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΩ;

Νοεμβρίου 25, 2017




Δασκάλα λοιπόν κι εγώ, εκπαιδευτικός, φιλόλογος με όσα μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Κι αν με ρωτήσεις από μικρή όταν με ρώταγε η δικιά μου κυρία, τι θα κάνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα θέλω να ασχολούμαι με παιδάκια. Τότε μια απλή κουβέντα, που ίσως έκανε πολλούς να χαμογελούν ακούγοντας το από ένα κοριτσάκι. Μα σήμερα μπορώ να σου πω, πως αυτή ήταν η πιο συνειδητοποιημένη επιλογή μου.

Πατέρα κάτσε φρόνιμα

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΕΝΟΣ ΜΠΑΜΠΑ (ΜΕΡΟΣ Α)

Νοεμβρίου 24, 2017



Επιτέλους έφτασε το ευλογημένο πρωϊνό του Σαββάτου. Για αρχή δεν ακούς το καταραμένο  ξυπνητήρι και αντί για το αγχωμένο ντύσιμο και το φευγιό με μουρμουρητά, σηκώνεσαι όμορφος και σένιος, έτοιμος να πιεις καφέ με την φόρμα σου. Παραδέχομαι ότι είμαι εξαρτημένος από καφέ. Χωρίς καφέ είμαι ένα ζόμπι που απλά παραπατάω και μουγκρίζω. Καλά, το δεύτερο το κάνω και με καφέ, αλλά το νόημα το πιάσατε. Έχω φτιάξει καφεδιά περιποιημένη, αχνοβολιστή και είμαι έτοιμος να χαζέψω σε εφημερίδες, ίντερνετ, τηλεόραση.

Κατεβάζω πρώτη γουλιά όλος χαρά και..μπαμπάαααα ακούγεται η φωνή του  Γιώγιου που τρέχει όλος χαρά στο σαλόνι.

Έχω κάτι να σου πω

ΜΗ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΑΙΔΙ

Νοεμβρίου 24, 2017




Εμείς οι γονείς έχουμε χίλια δυο καλά. Μερικά διαφοροποιούνται από άτομο σε άτομο, μα δεν παύουν να αποτελούν κοινά γνωρίσματα και, κυρίως, προτερήματα. Ωστόσο, όλοι μας έχουμε ένα κοινό ελάττωμα. Βιαζόμαστε. Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, λες και είναι τίποτα θηρία που τα ετοιμάζουμε να βγουν στην αρένα να μονομαχήσουν. Είμαι απόλυτα σύμφωνη πως οι καιροί είναι δύσκολοι και οι απαιτήσεις της κοινωνία μας υπερβολικά απαιτητικές. Όμως, η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους, κατά βάση σαν εσένα κι εμένα, και έχει ανάγκη, εκτός από επιστήμονες, ανθρώπους. Ανθρώπους με αληθινά οράματα, ανθρώπους ευαίσθητους, ανθρώπους που δεν εμπορευματοποιούνται για κανέναν λόγο, λίγο διασκεδαστικούς, με μπόλικη τρέλα και ικανότητες που δεν κλείνονται σε κουτάκια. Κοινώς, ανθρώπους που έζησαν μια χαρούμενη και φυσιολογική παιδική ηλικία και την χόρτασαν, την ευχαριστήθηκαν!

Έχω κάτι να σου πω

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ: Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΑΜΑ

Νοεμβρίου 23, 2017




  Με κοιτάζεις με εκείνο το βλέμμα που θα ήθελα να μην είχα γνωρίσει ποτέ. Δεν είναι αυτό το βλέμμα που πρέπει να έχουν οι μαμάδες. Η μαμά είναι γλυκιά, είναι καλή, μ' αγαπάει όσο κανέναν άλλον στον κόσμο, μα ξεχνά καμιά φορά ότι είμαι παιδί και περιμένει να συμπεριφερθώ σαν ενήλικας. Όχι, δε μου αρέσει όταν με κοιτάζεις έτσι, μαμά. Δεν είσαι το ίδιο άτομο που τα βράδια με βάζει στο κρεβάτι για ύπνο και με σκεπάζει τρυφερά για να μην κρυώσω. Εκείνη η μαμά μυρίζει αγάπη. Η άλλη με τρομάζει.

Έχω κάτι να σου πω

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

Νοεμβρίου 22, 2017




''Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σ' έναν ενήλικα τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς κανέναν προφανή λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει πως να απαιτήσει με όλη του τη δύναμη αυτό που επιθυμεί" Paulo Celho

Κάθε παιδί είναι ένα ξεχωριστό θαύμα από μόνο του. Αυτά τα μικρά πλάσματα έρχονται στον κόσμο με μία ψυχή αμόλυντη και γεμάτη αθωότητα και ομορφαίνουν τη ζωή σου, της δίνουν ένα ξεχωριστό νόημα, που ποτέ δεν ήξερες ότι σου λείπει, γιατί δεν έτυχε ποτέ να ζήσεις κάτι παρόμοιο. Κάθε παιδί έχει κάτι να σου διδάξει και όλα όσα πρόκειται να μάθεις από αυτό, δεν μπορεί να σου το δείξει κανένας άλλος. Τουλάχιστον, όχι με τον αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο.

Έχω κάτι να σου πω

ΕΚΕΙΝΗ

Νοεμβρίου 22, 2017



Καθώς ακούω το ομώνυμο τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, που κάνει κάθε κύτταρό  μου να ανατριχιάζει, σκέφτομαι πόσα πολλά πράγματα είναι εκείνη, η μία και κάθε μία γυναίκα, στη ζωή ενός ανθρώπου από τη στιγμή που γεννιέται. Οι γυναίκες της ζωής μας, εμείς οι ίδιες, είμαστε πλάσματα μυθικά, πολυδιάστατα, ονειρικά, προικισμένα με μία μοναδική ικανότητα να αποτελούμε  το πιο σημαντικό στήριγμα στις οικογένειές μας, και την ίδια στιγμή να είμαστε ό,τι πιο εύθραυστο και ευαίσθητο έχει αντικρίσει κανείς στη ζωή του.

Κλειδαρότρυπα στην παιδική ψυχή

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ

Νοεμβρίου 22, 2017




Όλα ξεκίνησαν εκείνη τη βροχερή Τετάρτη του Νοέμβρη. Είχα αντιληφθεί από καιρό πως κάτι δεν πήγαινε καλά, όμως πάντα έβρισκα δικαιολογίες για να καλύπτω τη διαφορετικότητά του, κάθε φορά που κάποιος φρόντιζε να μου υπενθυμίζει την απόκλιση του Μιχάλη από τα άλλα παιδιά. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους κανόνες του παιχνιδιού κάθε φορά που έπαιζε με την ξαδέρφη του; Είναι λιγάκι ανώριμος, έλεγα, θα μεγαλώσει! Έκλαιγε απαρηγόρητος ξαφνικά χωρίς να μπορεί να μου εξηγήσει τι έχει συμβεί; Είναι πολύ ευαίσθητος και ίσως δε μπορεί να μου το εκφράσει, έλεγα. Είχε ένα ολόκληρο δωμάτιο με παιχνίδια και την ξαδερφούλα του την Άννα να τον παρακαλά για να παίξουν, αλλά εκείνος επέμενε να γυρίζει μία σβούρα στο παρκέ, ή να διασκεδάζει φυσώντας χνούδια που έβρισκε στο χαλί; Του άρεσε να παίζει μόνος του, έλεγα.

Εκείνο το τηλεφώνημα ήρθε να επιβεβαιώσει όλους του φόβους μου. Όλα αυτά που τόσο επίμονα μου «έδειχναν» όλοι και τόσο επίμονα αρνιόμουν να τα δω.

Πατέρα κάτσε φρόνιμα

ΕΝΑΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ

Νοεμβρίου 20, 2017


Καλησπέρα σας γονείς από το φιλόξενο ιστολόγιο της Περσεφόνης. Να συστηθώ αρχικά. Είμαι ο Λουκάς, κοντά στα σαράντα, παντρεμένος και ευτυχής χαζομπαμπάς ενός πιτσιρίκου δυόμιση ετών, που ακούει στο όνομα Γιώργος ή Γιώγιος, όπως συστήνεται ο ίδιος. Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω να σας δώσω συμβουλές. Θα μοιραζόμαστε εμπειρίες, πληροφορίες και γνώμες.
Για την πατρότητα υπάρχουν πολλοί ορισμοί. Είναι πολύ απλή, και συνάμα, απίστευτα δύσκολη η ιδιότητα σου ως πατέρας. Το καθήκον και η ευχαρίστηση σου να συμβάλλεις στην ανατροφή ενός παιδιού. Πραγματικά, πότε αρχίζεις να νιώθεις πατέρας; Για τις κυρίες είναι απλό. Έχουν το ιερό προνόμιο να νιώθουν τη ζωή να μεγαλώνει μέσα τους ή την ευλογημένη ώρα που παίρνουν αγκαλιά το υιοθετημένο παιδί τους. Για μας όμως;

Popular Posts

Contact us

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *