ΕΝΑΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ
Νοεμβρίου 20, 2017
Καλησπέρα σας γονείς από το φιλόξενο ιστολόγιο της Περσεφόνης. Να συστηθώ αρχικά. Είμαι ο Λουκάς, κοντά στα σαράντα, παντρεμένος και ευτυχής χαζομπαμπάς ενός πιτσιρίκου δυόμιση ετών, που ακούει στο όνομα Γιώργος ή Γιώγιος, όπως συστήνεται ο ίδιος. Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω να σας δώσω συμβουλές. Θα μοιραζόμαστε εμπειρίες, πληροφορίες και γνώμες.
Για την πατρότητα υπάρχουν πολλοί ορισμοί. Είναι πολύ απλή, και συνάμα, απίστευτα δύσκολη η ιδιότητα σου ως πατέρας. Το καθήκον και η ευχαρίστηση σου να συμβάλλεις στην ανατροφή ενός παιδιού. Πραγματικά, πότε αρχίζεις να νιώθεις πατέρας; Για τις κυρίες είναι απλό. Έχουν το ιερό προνόμιο να νιώθουν τη ζωή να μεγαλώνει μέσα τους ή την ευλογημένη ώρα που παίρνουν αγκαλιά το υιοθετημένο παιδί τους. Για μας όμως;
Στη ζωή του άνδρα υπάρχουν στιγμές που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Το πρώτο φιλί, το πρώτο τσιγάρο, η μέρα που φεύγει από το σπίτι για να σπουδάσει ή να δουλέψει, η μέρα που μπήκε στο στρατόπεδο, η πρώτη μέρα στη δουλειά, η μέρα του γάμου του. Σίγουρα όμως δεν θα ξεχάσει τη μέρα που μαθαίνει ότι θα γίνει πρώτη φορά πατέρας. Είναι η μέρα που λέμε "ωπ ρε μάγκα αλλάζει το παιχνίδι τελείως και μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά".
Είναι η στιγμή που νιώθεις πατέρας; Δεν θα το έλεγα. Όχι τουλάχιστον για μένα. Για τους επόμενους 6-9 μήνες είσαι κομπάρσος και δικαίως. Τρέχεις σε γιατρούς, εξετάσεις, δουλειές, προσπαθείς να είσαι δίπλα στη γυναίκα σου, να τη βοηθήσεις όπως μπορείς αλλά στην πραγματικότητα είσαι στον πάγκο και κάνεις προθέρμανση μέχρι να μπείς στο παιχνίδι. Βλέπεις φωτογραφίες, βάζεις αυτί στην κοιλιά να ακόυσεις, κάνεις όνειρα και σχέδια ανάλογα με το φύλο.
Φτάνει η ώρα της γέννησης. Πλημμυρίζεις συναισθήματα. Χαρά, αγωνία, ανυπομονησία μέχρι να φτάσει αυτή η στιγμή που λένε "Συγχαρητήρια. Γίνατε πατέρας." Πότε όμως νιώθεις πατέρας; Όταν βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με τον γιο ή την κόρη. Όταν γεμίζεις αγάπη, περηφάνεια και ταυτόχρονα απορία "Τώρα τι διάολο πρέπει να κάνω;" Για μένα γίνεσαι πατέρας όταν αυτά τα συναισθήματα θα σε συνοδεύουν πια κάθε μέρα από δω και πέρα.
Σταματάς να σκέφτεσαι πρώτα τον εαυτό σου και πριν κάνεις ή πεις τίποτα σκέφτεσαι τα παιδιά σου. Δεν είναι ότι το κάνεις σκόπιμα ή ότι δεν έχεις ζωή, όπως αφελώς διατείνονται ορισμένοι φωστήρες. Απλά συνδέεις έμπρακτα τη ζωή σου, τις σκέψεις σου και τις ενέργειες σου, όχι μόνο με το παρόν, αλλά κυρίως με την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για την επόμενη γενιά. Είναι η ώρα που γίνεσαι πατέρας.
Καλώς σας βρήκα το λοιπόν και καλώς να τα λέμε. Τα σέβη μου.
0 σχόλια