ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ
Δεκεμβρίου 15, 2017
Ο λόγος είναι το μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων. Δημιουργεί τη γέφυρα επικοινωνίας στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι το σημαντικότερο μέσο με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή με άλλα άτομα, εκφράζουμε επιθυμίες, σκέψεις και συναισθήματα,επεξεργαζόμαστε βιώματα, προγραμματίζουμε διάφορες ενέργειες, κατανοούμε έννοιες και συσχετισμούς και ανταλλάσσουμε εμπειρίες.
Ο λόγος είναι απαραίτητος για να μας καταλάβουν οι συνάνθρωποι μας, αλλά και για να κατανοήσουμε εμείς τους άλλους.
Ο λόγος εκφράζεται μέσα από ένα καθορισμένο σύστημα την γλώσσα. Στην λεκτική μορφή επικοινωνίας έχουμε συνήθως τα ακουστικά σύμβολα (ομιλία) και τα οπτικά (γραφή).
Γλώσσα είναι ένας κώδικας επικοινωνίας, που αποτελείται από καθιερωμένα και συμβατικά σύμβολα συγκεκριμένα για κάθε γεωγραφική περιοχή ή κοινωνική ομάδα ανθρώπων. Περιέχει νόμους και κανόνες στους οποίους πρέπει να υπακούμε αν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με αυτόν τον κώδικα.
Η γλώσσα είναι το θεμέλιο της σκέψης και το κλειδί για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Η ικανότητα του ανθρώπου να μιλάει τον ξεχωρίζει από την ομάδα των θηλαστικών και του δίνει τη μοναδικότητα του.
Ομιλία είναι η φωνητική εκφορά του λόγου που αποτελείται από σταθερά μοντέλα άρθρωσης. Όταν αυτή η αλυσίδα των προφερόμενων φθόγγων έχει και καθιερωμένο νόημα, συνιστά τον προφορικό λόγο.
Η εξέλιξη και καλλιέργεια του λόγου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κοινωνική υπόσταση του ατόμου.
Η ομαλή ανάπτυξη της ομιλίας προϋποθέτει μια συνιστάμενη πολυσύνθετων αλληλεξαρτημένων διαδικασιών, ένα σύστημα λειτουργιών υπό ανάπτυξη. Έτσι θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στην πνευματική στάθμη, στην ψυχοκινητική ωριμότητα, στην οπτικοακουστική ικανότητα του παιδιού, στον εσωτερικό λόγο (δημιουργία εννοιών), στις ψυχολογικές και άλλες συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγαλώνει το παιδί.
Οι διαταραχές επικοινωνίας και λόγου αφορούν ένα σημαντικό αριθμό παιδιών, έφηβων και ενήλικων και διαταράσσουν τόσο τον προφορικό και γραπτό λόγο όσο και τις ευρύτερες επικοινωνιακές δεξιότητες .
Σε ορισμένους κύκλους πιστεύεται ότι τα περισσότερα παιδιά που παρουσιάζουν διαταραχές της ομιλίας και του λόγου θα «ξεπεράσουν» τις γλωσσικές τους δυσκολίες μεγαλώνοντας . Οι έρευνες όμως έχουν δείξει ότι αυτή η άποψη είναι μάλλον αισιόδοξη και πιθανόν να ισχύει μόνο για παιδιά που δεν έχουν σοβαρές μειονεξίες. Πράγματι, υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δεν παρουσιάζουν σοβαρά συμπτώματα.
Ωστόσο, παραμένει η αμφιβολία μήπως αυτή η ελαφριά συμπτωματολογία αφήνει κατάλοιπα της παθολογίας, τα οποία περνούν απαρατήρητα αλλά εξακολουθούν να έχουν επιπτώσεις.
ΤΟΥΦΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Λογοθεραπευτής B.A.-M.A.
0 σχόλια